Przestrzeganie higieny w pasiece
Higiena pasieki odgrywa niesłychanie dużą rolę w profilaktyce chorób pszczół, a zwłaszcza chorób zaraźliwych. Przestrzeganie zasad higieny jest głównym czynnikiem likwidacji źródła zakażenia i wspomaga terapię pszczół. Co obejmuje postępowanie higieniczne w pasiece? Postępowanie higieniczne w pasiece polega na: zapewnieniu optymalnych warunków higieniczno-sanitarnych na pasieczysku, higienie ula, zapewnieniu pszczołom odpowiedniego, obfitego, jakościowo dobrego i wolnego od szkodliwych zanieczyszczeń pokarmu. Rodziny muszą być silne, ule ocieplone, nie można dopuścić do rabunków. W skład w/w czynności wchodzi także higiena obsługi pasieki.
Rozwój grzybic i chorób zarodnikowcowych warunkuje usytuowanie pasiek na terenach suchych i nasłonecznionych. Odległość co najmniej 5 km między określonymi pasiekami zapobiega rozprzestrzenianiu się chorób zaraźliwych przez pszczoły błądzące lub rabujące. Do ważniejszych czynników profilaktycznych i ostrzegawczych w celu utrzymania zdrowych i silnych rojów zalicza się między innymi wymianę matek co 2 lata, kupno nowych rodzin, wolnych od chorób zakaźnych i pasożytniczych, mechaniczne oczyszczanie i odkażanie zakupionego i już wcześniej używanego sprzętu i narzędzi pasiecznych. Oprócz tego, ważną rolę odgrywa również usuwanie, a dalej zakopywanie lub palenie materiału usuniętego przez pszczoły z ula (martwy czerw, pszczoły, grudki wosku itp.) Usunięty z ula, zmieniony chorobowo czerw stanowi źródło zakażenia przy występowaniu chorób bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych.
Budowa i higiena ula również ma swoje znaczenie. Malowanie uli farbami olejnymi doprowadza do konserwacji ula, ocieplenia gniazda, w pewnym stopniu eliminuje błądzenie pszczół i zapobiega tworzeniu się szpar, przez które mogą wchodzić nie pożądani goście (szkodnik, typu gryzonie, osy) oraz wilgoć. Wilgotny ul jest źródłem rozwoju pleśni i grzybów w zapasach pokarmu oraz stymuluje rozwój różnego rodzaju grzybic. Bardzo dużą rolę odgrywa również przewodnictwo cieplne ula, samo jego ocieplenie oraz prawidłowa wentylacja. Dostateczne ocieplenie wpływa pozytywnie na rozwój rodziny, a także eliminuje możliwość przegrzania lub oziębienia, których możliwym skutkiem będzie wystąpienie chorób niezakaźnych (biegunka pszczół, zaziębienie czerwia) oraz chorób zaraźliwych (zgnilec złośliwy, kiślica). Jeśli nie chcemy, aby rodzina pszczela doznała przegrzania, musimy ustawiać ule w cieniu, bielić daszki i zwiększyć wentylację, np. poprzez wyjęcie tylnej wkładki w ulu.
W szeregu innych czynności profilaktycznych znajduje się usuwanie nie zasiedlonych uli, w których zamarły rodziny pszczele oraz nieużywanego sprzętu i narzędzi (ramki, nadstawki, beleczki). Koniecznie trzeba także wycofać z użycia stare plastry, które zostały wadliwie odbudowane, zniszczone, zapleśniałe i zrujnowane przez motylicę woskową. Tak samo plastry, z rodzin, które chorowały na zgnilec złośliwy i kiślicę mają być absolutnie usunięte z użytkowania. Wyciętą woszczyzną należy spalić, zdezynfekować lub przetopić. Plastry z rodzin chorych na chorobę zarodnikowcową mogą być przeznaczone do dalszej gospodarki pasiecznej pod warunkiem, że zostaną zdezynfekowane w parach kwasu octowego (lodowatego).
Duży wpływ na stan zdrowia rodziny pszczelej wywiera jakość i ilość pokarmu oraz zaopatrzenie w czystą, świeżą wodę. Podkarmianie roju pokarmem zanieczyszczonym ułatwia rozwój chorobom zakaźnym. Warto wiedzieć, że sfermentowany, przerośnięty w pleśnie i grzyby pokarm powoduje występowanie biegunek, niekiedy masowe padanie pszczół.
Przestrzeganie przez pszczelarza własnej higieny osobistej (czysty kombinezon, dezynfekcja rąk), odkażanie pasieczyska, sprzętu i narzędzi pasiecznych mocno hamuje przenoszenie chorób zaraźliwych. Pamiętajmy o tym, w trosce o nasze pszczoły .
Rozwój grzybic i chorób zarodnikowcowych warunkuje usytuowanie pasiek na terenach suchych i nasłonecznionych. Odległość co najmniej 5 km między określonymi pasiekami zapobiega rozprzestrzenianiu się chorób zaraźliwych przez pszczoły błądzące lub rabujące. Do ważniejszych czynników profilaktycznych i ostrzegawczych w celu utrzymania zdrowych i silnych rojów zalicza się między innymi wymianę matek co 2 lata, kupno nowych rodzin, wolnych od chorób zakaźnych i pasożytniczych, mechaniczne oczyszczanie i odkażanie zakupionego i już wcześniej używanego sprzętu i narzędzi pasiecznych. Oprócz tego, ważną rolę odgrywa również usuwanie, a dalej zakopywanie lub palenie materiału usuniętego przez pszczoły z ula (martwy czerw, pszczoły, grudki wosku itp.) Usunięty z ula, zmieniony chorobowo czerw stanowi źródło zakażenia przy występowaniu chorób bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych.
Budowa i higiena ula również ma swoje znaczenie. Malowanie uli farbami olejnymi doprowadza do konserwacji ula, ocieplenia gniazda, w pewnym stopniu eliminuje błądzenie pszczół i zapobiega tworzeniu się szpar, przez które mogą wchodzić nie pożądani goście (szkodnik, typu gryzonie, osy) oraz wilgoć. Wilgotny ul jest źródłem rozwoju pleśni i grzybów w zapasach pokarmu oraz stymuluje rozwój różnego rodzaju grzybic. Bardzo dużą rolę odgrywa również przewodnictwo cieplne ula, samo jego ocieplenie oraz prawidłowa wentylacja. Dostateczne ocieplenie wpływa pozytywnie na rozwój rodziny, a także eliminuje możliwość przegrzania lub oziębienia, których możliwym skutkiem będzie wystąpienie chorób niezakaźnych (biegunka pszczół, zaziębienie czerwia) oraz chorób zaraźliwych (zgnilec złośliwy, kiślica). Jeśli nie chcemy, aby rodzina pszczela doznała przegrzania, musimy ustawiać ule w cieniu, bielić daszki i zwiększyć wentylację, np. poprzez wyjęcie tylnej wkładki w ulu.
W szeregu innych czynności profilaktycznych znajduje się usuwanie nie zasiedlonych uli, w których zamarły rodziny pszczele oraz nieużywanego sprzętu i narzędzi (ramki, nadstawki, beleczki). Koniecznie trzeba także wycofać z użycia stare plastry, które zostały wadliwie odbudowane, zniszczone, zapleśniałe i zrujnowane przez motylicę woskową. Tak samo plastry, z rodzin, które chorowały na zgnilec złośliwy i kiślicę mają być absolutnie usunięte z użytkowania. Wyciętą woszczyzną należy spalić, zdezynfekować lub przetopić. Plastry z rodzin chorych na chorobę zarodnikowcową mogą być przeznaczone do dalszej gospodarki pasiecznej pod warunkiem, że zostaną zdezynfekowane w parach kwasu octowego (lodowatego).
Duży wpływ na stan zdrowia rodziny pszczelej wywiera jakość i ilość pokarmu oraz zaopatrzenie w czystą, świeżą wodę. Podkarmianie roju pokarmem zanieczyszczonym ułatwia rozwój chorobom zakaźnym. Warto wiedzieć, że sfermentowany, przerośnięty w pleśnie i grzyby pokarm powoduje występowanie biegunek, niekiedy masowe padanie pszczół.
Przestrzeganie przez pszczelarza własnej higieny osobistej (czysty kombinezon, dezynfekcja rąk), odkażanie pasieczyska, sprzętu i narzędzi pasiecznych mocno hamuje przenoszenie chorób zaraźliwych. Pamiętajmy o tym, w trosce o nasze pszczoły .