Rasy pszczół
Najczęściej spotykamy pszczoły rasy:
-kraińskiej
-kaukaskiej
-włoskiej
Istnieje także specjalnie wyselekcjonowana "rasa" pszczół o nazwie Bucfast.
-kraińskiej
-kaukaskiej
-włoskiej
Istnieje także specjalnie wyselekcjonowana "rasa" pszczół o nazwie Bucfast.
Od lewej: Carnica, Buckfast - Ligustica, Mellifera
Linie rasy włoskiej:
- Minessota: Wyjątkowo higieniczna linia. Są skuteczne wobec chorob czerwiu min. zgnilca amerykańskiego. Odsklepiają chore komórki a następnie usuwają czynniki chorobotwórcze wraz z poczwarkami skutecznie psując cykl rozwojowy choroby. Inną cechą higieny tej lini jest szczególnie skuteczna obrona tych pszczół przeciwko roztoczu Varroa. W czystej linii są to pszczoły bardzo miodne, mało rojliwe sklepiące miód na sucho. Podczas braku pożytków mogą wykazywać skłonność do lekkiej agresji. Silnie kitują gniazdo przed zimowolą. Intesywnie czerwiące, tworzące silne rodziny i wymagające zwiększonego zakarmienia na zimę. Dobrze zimują w nieocieplanych ulach.
- Cordovan: Pszczoła wyjątkowo łagodna w czystej lini. Tworzy bardzo silne rodziny i przy średnich pożytkach matka bardzo intensywnie czerwi. Przy obfitych pożytkach pszczoły mają skłonność do ograniczania matki w czerwieniu. Łatwe w obsłudze, spokojne podczas przeglądu, dobrze trzymają sie plastra. Kolor matki zdecydowanie ułatwia odnalezienie jej podczas przeglądu. Z uwagi na tworzenie silnych rodzin wymagają zwiększonego zakarmienia na zimowolę. Wyjątkowo miodne pszczoły, dobre na pożytki wczesne, średnie oraz wysokie. Słabiej sprawdzają się na późnych pożytkach jesiennych. Nie są polecane na wrzosowiska. Spożywają duże ilości pokarmu podczas zimowoli. Linia nie tolerująca wilgoci - przy zawilgoceniu ula dochodzi do znacznych i częstych osypów a nawet upadków całych rodzin. Mają skłonność do silnego kitowania gniazda oraz wylotów.
- Starline: Złota amerykańska - Starline. Linia najintensywniej czerwiąca z pośród lini włoskich pszczół. Wyjątkowo miodna na pożytkach średnich i obfitych - wczesnych i letnich. Silnie rozwijająca się wczesną wiosną. Minimlanie produkuje propolis. Z uwagi na dużą siłę rodziny do zimowoli wymaga zwiększonego zakarmienia i słabiej zimuje niż inne linie. Pszczoła mająca skłonności do rójki oraz najmniej łagodna z lini włoskich pszczół, jesienią przy braku pożytków wręcz agresywna. Polecana do nieocieplanych uli.
- Ligustica: Pszczoły występujące we Włoszech, na południu regionu Ticino. Na dzień dzisiejszy są gatunkiem zagrożonym. Pszczoła ligustica nie jest agresywna, bo jest pszczołą czystej rasy. Jest dosyć duża o podłużnym kształcie ciała, z dlugimi kończynami i trzema pierścieniami na odwłoku. Pszczoła ligustica wyróżnia się żywym ubarwieniem. Odwłok królowej gatunku ligustica jest najczęściej żólto-pomarańczowy aż do obrzeża. Trutnie maja owłok czarny z tergitem pomarańczowym. Pszczoła ligustica rozpoczyna rozwój wczesną wiosną, jest małorojliwa i dobrze trzyma się plastów. W okresie braku pylenia roślin pszczoła ta może być narażona na braki pożywienia. Ma skłonność do ograniczania matek przy bardzo dużych pożytkach. Jest prawie odporna na warrozę i umie się obronić przed jej zwiększonym rozprzestrzenianiem się w rodzinie. Jest również odporna na większość chorób. Oryginalna rasa potrafi przetrwać w odludnych dolinach, gdzie pszczelarze hodują wylącznie pszczoły czystej rasy. Linia o bardzo dobrej dynamice rozwoju wiosenno-letniego, tworząca silne rodziny. Charakteryzuje ją bardzo dobra miodność i wykorzystywanie pożytków w ciągu całego sezonu. Zimuje dobrze w ulach nieocieplanych do przedwiośnia. Wiosną na rozwój rodziny trzeba bardzo dobrze ocieplić gniazdo.
Charakterystyka pozostałych ras opisana w art. nr 27 w Czytelni
Źródło:
www.pasiekaambrozja.pl
www.pasiekaambrozja.pl